Photo journal: Dutch Coastal Path

Een jaar geleden ontstond het idee voor een lange afstandswandeling. Ik had behoefte aan rust en tijd in mijn eentje in een andere omgeving. Water heeft altijd een rustgevend effect op mij gehad. Als kind zocht ik de waterkant op wanneer ik boos of verdrietig was, het kijken naar het stromende water zorgde er namelijk voor dat ik weer rustig werd. Nu ik in Utrecht woon ben ik in mijn vrije tijd regelmatig op of langs het water te vinden tijdens een fiets-, wandel- of suptocht. En ik droom van een huis met een tuin aan het water. Het water zorgt niet alleen voor ontspanning, maar ook voor verwondering. Ik vind het indrukwekkend hoe het water ontstaat in de bergen en eindigt in de zee. Hoe het beïnvloed wordt door de verschillende seizoenen en hoe het blijft stromen en in die stroming van alles meeneemt zoals de herfstbladeren en de vissen en vogels die in het water leven. Ik kwam dan ook snel op het idee om een lange afstandswandeling te gaan maken langs de Nederlandse kust. Na wat research op Google ontdekte ik het Dutch Coastal Path en dat pad bood precies de fysieke en mentale ervaring die ik zocht.

Dutch Coastal Path

In het kader ‘alles of niets’ kwam ik dus op het idee om het Dutch Coastal Path te gaan lopen. Dit is volgens de Koninklijke Wandelbond Nederland met zijn 725km de langste lange afstandswandeling in Nederland. De route bestaat uit 38 verschillende etappes en is onderdeel van de Europese kustroute E9 die van Bretagne naar Estland loopt (bron).
Eigenlijk is het best bijzonder dat deze route niet heel erg bekend is in vergelijking met bijvoorbeeld het Pieter- of Deltapad.

De globale route zie je op onderstaande afbeelding:

Voorbereiding

Vanaf het moment dat ik het Dutch Coastal Path ontdekte werd mijn idee steeds concreter. Ik besprak het met een vriendin die ook meteen enthousiast werd en toen begonnen we te plannen. We hebben de route opgedeeld in verschillende etappes, op basis van afstand. Hiervoor is de site Wandelnet.nl echt een aanrader! Zij hebben namelijk de hele route al opgeknipt in verschillende etappes. Wij hebben omdat sommige etappes nog steeds behoorlijk lang waren, hier weer onze eigen etappes van gemaakt. Wij hebben ervoor gekozen om de route niet in één keer af te leggen, maar om in plaats daarvan steeds een etappe te lopen. Hiervoor hebben we alvast een globale planning gemaakt en per etappe maken we de planning vervolgens concreet. De eerste etappe die we samen gaan lopen is in mei. Aangezien deze vriendin niet eerder kon en ik de behoefte had om ook een stuk alleen te lopen, liep ik afgelopen zomer zelf al een etappe in Groningen. Dit leek mij het minst leuke stuk van de route en daarom leek het mij qua motivatie slim om hier juist te beginnen.
Ik kocht een lichtgewicht tent en matje en nog wat andere spullen zoals lichtgewicht servies en stapte met mijn ingepakte backpack in de trein naar Groningen.

Lauwerzijl en Zoutkamp

Mijn eerste stop was Camping de Rousant in Lauwerzijl. De camping, omgeven door water en met uitzicht op het fotogenieke Zoutkamp, lag op een prachtige locatie. De camping heeft een eigen aanlegsteiger voor kano's en bootjes, er zijn (water)fietsen en er is een privéstrand. Ook heeft de camping een kassencomplex tussen de druiven, waar je in de zomer verkoeling kunt vinden. Wel merkte ik dat er nogal een ons kent ons sfeertje hing, maar dat is wellicht ook niet zo gek aangezien ik er zelf maar één nacht verbleef. 's Avonds ben ik met mijn camera naar de overkant van het water gelopen om Zoutkamp van dichterbij te bekijken. Als fotograaf werd ik erg blij van de kleurrijke huisjes en de haven met de mooie uitkijktoren.

Door weer en wind over het platteland

Na een gebroken nacht (lees: meeuwen) pakte ik mijn tent in en verliet ik de camping in Lauwerzijl. Tijd om aan de route te beginnen! Ik liet Zoutkamp en het water achter me en kwam al snel terecht op het platteland. De route bood prachtige, weidse uitzichten en wilde bloemen en bracht me langs boerenerven, waar ik oog in oog kwam te staan met waakse honden en een boze boer (omdat ik foto’s maakte op de karrensporen in zijn akker ;) ). De lucht werd steeds donkerder en al snel barstten hevige regenbuien los. Hoewel ik het hier ontzettend mooi vond, merkte ik wel dat ik blij ben dat ik in een stad woon waar meer dan genoeg voorzieningen zijn. Winkels, supermarkten en restaurants (dus ook wc’s) waren nergens te bekennen, en degene die ik vond, waren op zondag gesloten.

Pieterburen

Na +/- 15 km te hebben gewandeld pakte ik de bus naar Pieterburen. Hier verbleef ik op Camping Boet’n Toen.
De sfeer op deze camping was heel anders dan bij Camping de Rousant. De ontvangst van de gastvrouw was erg prettig en ik maakte al snel kennis met mijn buren die op de fiets het Pieterpad gingen afleggen en een buurman die een fietstocht had gemaakt door de Benelux. De gasten hier waren erg toegankelijk en dat voelde een stuk prettiger.
Sowieso had ik de indruk dat Pieterburen wat meer gericht is op toeristen en ik vind dit echt een aanrader voor een dagje uit! Na de (wederom gebroken) nacht op de camping bracht ik een bezoekje aan de Petruskerk en Zeehondencentrum Pieterburen. Ook besloot ik dat deze dag mijn laatste wandeldag zou zijn.

Terug naar huis + inzichten

Vanuit Pieterburen vervolgde ik mijn weg richting de Waddenzee. Vanaf de dijk liep ik door richting Warffum om daar de bus te pakken en aan mijn terugreis naar huis te beginnen. Hoewel ik van plan was om een week te gaan wandelen besloot ik om eerder te stoppen. Hier zijn enkele inzichten die ik tijdens deze wandeltocht heb opgedaan:

Plannen kunnen veranderen en dat is helemaal oké.
Ik was van plan om een week te gaan wandelen, maar besloot uiteindelijk om na twee wandeldagen weer naar huis te gaan en ik hoewel het toen voelde als falen ben ik blij met deze keuze.
Het is belangrijk om mijn (mentale en fysieke) grenzen te bewaken.
Ik wandelde twee dagen meer dan 15km. Het regende veel en ik sliep heel slecht. Hierdoor was ik moe, had ik het de hele tijd koud en deed alles pijn. Dat was voor mij de reden om eerder te stoppen.
Goede zelfzorg gaat voor geld.
Ik kocht een tent en koos ervoor om op campings te overnachten omdat een staplaats voor een tent veel betaalbaarder is dan een accommodatie. Echter deed ik in de tent geen oog dicht en had ik het erg koud waardoor ik me niet bepaald fit voelde. Ik ben blij dat we ervoor hebben gekozen om tijdens de volgende etappes in accommodaties te overnachten. Dan kost het maar wat meer, maar dan hebben we in ieder geval tussendoor de mogelijkheid om uit te rusten en op te warmen.
Zorg voor droge spullen.
Hoewel ik bijna al mijn spullen in een vuilniszak in mijn tas had gedaan, hing mijn slaapzak onder mijn backpack.
Je raadt het vast al, tijdens een flinke regenbui raakte deze dus helemaal doorweekt. Hierdoor heb ik geleerd dat er een aantal dingen zijn (zoals je slaapzak en matje) die je absoluut droog wilt houden.
De volgende keer doe ik zoiets niet als mijn vriend op vakantie is.
In de week dat ik ging wandelen was mijn vriend een week in Spanje. Hoewel er niet echt een andere optie was en ik hier bewust voor had gekozen, miste ik mijn vriend heel erg en was ik toch liever samen met hem in Spanje geweest (goh).
De mening van anderen doet er niet zo veel toe.
Ja, mensen maken zich zorgen en begrijpen de keuze om dit te gaan doen misschien niet helemaal.
Maar eigenlijk maakt dat niet uit. Ik voelde een hele sterke behoefte om te gaan wandelen en om dat in mijn eentje te doen en ben dus ook blij dat ik dit gewoon heb gedaan. Wel heb ik mijn tocht bijgehouden in Polarsteps, zodat familie en vrienden konden zien waar ik was. Indien er iets zou gebeuren was mijn locatie dan ook makkelijk te achterhalen.
Ik ben erg blij met de keuze om de lange afstandswandeling op te knippen in verschillende etappes.
Ik denk dat het enorm belangrijk is om de rust in jezelf op te zoeken en dat niet één keer, maar regelmatig te doen.
We leven met z’n allen toch een beetje in een ratrace en je wordt al snel opgeslokt door to do lists en vaste routines.
Zo’n lange afstandswandeling zorgt er voor dat je daar even helemaal uit bent. Ook leer je om te luisteren naar je lichaam en gevoel. Want ja je kunt wel leuk bedenken dat je een week wilt gaan wandelen, maar als je na twee dagen al ontzettend moe bent, niet meer op kunt warmen en alles pijn doet, dan is het wellicht toch slimmer om te stoppen. ;)